Istorija kao instrument geopolitike
Početkom marta 2022. godine Institut za političke studije iz Beograda objavio je zanimljiv zbornik o upotrebi istorije u geopolitičke svrhe. Autori su iz 11 država (Srbije, Bugarske, Makedonije, Rumunije, BiH, Slovačke, Poljske, Belorusije, Ukrajine i Rusije i Grčke), a ovo je prva knjiga ove vrste koja na argumentovan način govori o instrumetnalizaciji istorije u geopolitičke svrhe.
Priređivač je u predgvooru naglasio da Zapad i neprijatelji Slovena i dalje ne miruju pokazuju brojni indikatori. Na primer, i u Srbiji i Rusiji pokreće se akcija formiranja novih identiteta, po pravilu srbo i rusofobičnih. Trenutno u Srbiji, uz finansiranje Soroš fonda, Brisela, Vašingtona i brojnih drugih nevladinih organizacija radi se na projektima stvaranja u Centralnoj Srbiji torlačke, a na Jugu šopske nacije. Bivši predsednik SAD, Barak Obama, izjavio je da će u „XXI veku u svetu biti formirane nove nacije, a tim procesom rukovode SAD, Velika Britanija i njihovi saveznici“. Jasno je da aktuelna „kriza identiteta“ ima svoj politički uzrok, te apsolutno nije slučajno to što savremeni čovek, prema mišljenjima Z. Baumana o J. Harbamsa, mora nekoliko puta dnevno da se „samoopredeljuje“ i identifikuje. Drugim rečima nema ni govora da se podržava nešto trajno, večno, pa ni identitet kod ljudi.
Otuda ne čudi pojava „Haške istorije“ koju je „pisao“ tribunal u Hagu pristrasno sudeći učesncima rata na području bivše Jugoslavije, uglavnom Srbima, kako bi ovom narodu nametnuo stigmu genocidnosti, koju, doduše na drugačiji način, Zapad nameće i Rusima.
Istorija je glavno sredstvo „meke moći“ u rastakanju državotvornosti i identiteta brojnih naroda, a među Slovenima glavni udar je na Ruse, Srbe, Beloruse i Ukrajince. San neprijatelja ovih naroda je da se Rusija svede na „Moskoviju“, a Srbija na Beogradski pašaluk. Belorusiji i slovenskoj Ukrajini ne ostavljaju ni toliko.
Šta ne smemo zaboraviti?
Istovremeno sa borbom protiv lažne istorije, ne treba zaboraviti na sledeće stvari.
Prvo, „ratovi istorija“ u koje se Moskva tek nedavno uključila nisu istorija, već čista geopolitika, deo hibridnog rata koji Zapad vodi protiv pravoslavnih Slovena, ali Rusije i Srbije posebno.
Drugo, ova kampanja ima za cilj da demonizuje Slovene – Rusiju, Belorusiju i Srbiju kako bi sve njih zajedno naterali da se pokaju i rastanu od jedinog, u stvari, moralnog jezgra koje drži naciju na okupu – Velike pobede.
Treće, krajnji cilj je primoravanje Moskve, Minska i Beograda na sve vrste kompenzacija i reparacija, sa perspektivom teritorijalnih ustupaka (Srbi su ovo već osetili). Poznavajući savesnost i težnju ka istini, koji su organski svojstveni imenovanim narodima, treba priznati da ovo predstavlja najsuroviji udarac po duši i srcu naroda. Jer i najodvratniji istorijski mitovi se obično izmišljaju od fragmenata istorijske istine, a ne samo od bestidnih laži, kojih je, međutim, više nego dovoljno.
Drugim rečima, imamo posla sa podmuklim planom Zapada protiv Rusije, Belorusije i Srbije koji je, ponavljamo, usmeren na odštetu – i to u velikim iznosima – za grehe koje nisu počinili.
U svakom slučaju, ovaj pokušaj da se ukaže ne instrumentalizaciju istorije od strane geopolitike je jedinstven i nadamo se da će i drugi poći ovim putem u razobličavanju lažne istorije i svega što ide uz nju i sa njom.
U zborniku ima 33 članka, a evo nekih autora i naslova studija: Rade Janković je pisao o ISTORIOGRAFIJI KAO MEKOJA SILI GEOPOLITIKE, Emil Milanov o tome da ISTORIJA JESTE INSTRUMENT GEOPOLITIKE, Jelena Vakulina i Natalija Belous, pišu o GEOPOLITICI, PATRIOTIZMU I VAŽNOSTI ZNANJA IZ ISTORIJE, Zoran Milošević i Vanda Božić, autori su članka (NEO)TROCKIZAM I NJEGOVA ISTORIJA KAO INSTRUMENT SAVREMENE GEOPOLITIKE.
Izuzetan članak je autora Vladimira Romanoviča Marčenka, JEDINSTVO EVROPSKOG PARLAMENTA I UKRAJINSKOG NEONACIZMA U REVIZIJI ISTORIJSKOG PAMĆANJA NARODA, zatim Milomira Stepića, ISTORIJSKO-GEOPOLITIČKI ASPEKTI (I)REVERZIBILNOSTI PROCESA „ETNO-INŽENJERINGA“, Kirila Ševčenka, ISTORIJA KAO INSTRUMENT ZA DIZAJNIRANJE IDENTITETA. Ljubiše Despotovića i Vanje Glišina, GEOPOLITIČKI ASPEKTI FORMIRANJA SINTETIČKIH NACIJA KAO DOGOVORNIH NACIJA NA PROSTORU BIVŠE JUGOSLAVIJE, Bogdane Koljević Grifit, SAVREMENI TOTALITARNI DISKURS I ANTI-ISTORIJA KAO PRETPOSTAVKE „CIVILNOG DRUŠTVA BOSANSKE NACIJE“ i Bojana Draškovića, HRVATSKA ISTORIJA U SVETLU GEOPOLITIKE.
Veoma zaniumljuve studije priložili su Đuro Bodrožić, koji je napisao rad RIMOKATOLIČKA CRKVA I BALKANSKA ISTORIJA, te Jovan Janjić, STRADANJE SRPSKE PRAVOSLAVNE CRKVE U DRUGOM SVETSKOM RATU, U GEOPOLITIČKOM KONTEKSTU.
Borivoje Milošević piše o ISTORIJSKOM REVIZIONIZMU I POLITIČKOJ ZLOUPOTREBI ULASKA SRPSKE VOJSKE U BOSNU I HERCEGOVINU 1918. GODINE, a Jurij Sergejevič Pavlovec autor je članka FALSIFIKOVANJE ISTORIJE DRUGOG SVETSKOG RATA KAO SREDSTVO ZA RAZJEDINJENJA NARODA BELORUSIJE, RUSIJE I UKRAJINE.
Eduard Popov autor je aktuelnog članka POSTMAJDANSKA UKRAJINA: OD KULTA NOVIH ISTORIJSKIH HEROJA DO PROMENE CIVILIZACIJSKE METRICE
CENA 3.000,00 dinara
Telefon 011/3349205
Izvor: Nauka i kultura
