Osmi Molitveni crkveno-narodni sabor u Loznici kod Čačka
Dana 6. juna 2021. godine, u manastiru Svetog Nikolaja Mirlikijskog Čudotvorca, milošću Božijom održan je osmi Molitveni crkveno-narodni sabor. Ovogodišnji sabor je bio posvećen jubileju – DESET GODINA EGZILA i sećanju na blaženopočivšeg Vladiku Artemija.
Saborovanje je započelo Svetom Arhijerejskom Liturgijom kojom je načalstvovao Njegovo Preosveštenstvo Episkop raško-prizrenski u egzilu G.G. Ksenofont. Episkopu Ksenofontu su na Liturgiji sasluživali: Njegovo Preosveštenstvo Horepiskop staroraški i loznički G.G. Nikolaj, Njegovo Preosveštenstvo Horepiskop novobrdski i panonski G.G. Maksim, Njegovo Preosveštenstvo Horepiskop hvostanski i barajevski G.G. Naum i 39 sveštenoslužitelja eparhije. Saboru je prisustvovalo brojno monaštvo eparhije i oko 2000 svetosavaca iz svih srpskih zemalja i rasejanja. Mnogi od njih su se sjedinili sa Gospodom kroz Sveto Pričešće.
Nakon Svete Liturgije okupljenom narodu arhipastirskom besedom obratio se Vladika Maksim. U svojoj besedi vladika je najpre protumačio jevanđelsku priču o čudesnom isceljenju sleporođenog a zatim dodao:
„Ove godine obeležavamo spomen duhovnog progledanja, odnosno, potvrdu onog progledanja duhovnog koji nam je darovao Sv. Sava osnovavši pomesnu našu crkvu. Njegova prva beseda bila je beseda o pravoj veri. Time je on nama darovao taj najdublji i najuzvišeniji duhovni vid. Darovao nam je tu pravoslavnu dogmatsku vidovitost i svetosavsku dalekovidost. To je ono duhovno progledanje čiji je nosilac upravo naša eparhija u egzilu. Sećajući se tog progonstva naše eparhije u kojima je ona samo još intenzivnije nastavila onu borbu za očuvanje ovog duhovnog svetosavskog progledanja, mi danas obeležavamo upravo spomen toga i to nas podseća na taj duhovni vid dogmatskog pravoslavnog čistog ispovedanja. Tu svetosavsku dalekovidost ne smemo nikome dati i predati već je moramo čuvati kao najuzvišeniji dar. Kao što je za svakog čoveka vid veliki dar bez koga je teško živeti, tako je i za svakog pravoslavnog hrišćanina to dogmatsko čisto pravoslavno veroispovedanje kao jedini istinski duhovni vid, nešto bez čega je nemoguće uopšte duhovno videti, duhovno živeti i spasti se. To je to duhovno progledanje koje mi danas obeležavamo, duhovno progledanje mnoštva iz našeg naroda koji su prepoznali svetlost vere koju je naš blaženopočivši starac usadio i rasadio u svojoj svetoj eparhiji a koja se već deset godina nalazi u progonstvu. Neka bi vaskrsli Hristos sve nas osnažio da taj duhovni vid neprestano čuvamo, obdelavamo, da gledajući očima svetih otaca, očima čiste vere pravoslavne nepokolebivo idemo njihovim putem i dostignemo carstvo nebesko i život večni. Amin. Bože daj.“
Posle Svete Liturgije organizovano je posluženje za sve prisutne a zatim je usledila tradicionalna Duhovna akademija. Akademiju je otvorio Episkop Ksenofont. Na akademiji su govorili protosinđel Varsanufije (Stošić) nastojatelj manastira Sv. Jovana Krstitelja u Ljuljacima (na temu: „Deset godina ERP u egzilu“) i ktitor manastira u Loznici Miloje Stevanović. Nastojatelj manastira Nova Nikeja u Leliću arhimandrit Varnava (Dimitrijević) je podsetio na duhovne pouke Vladike Artemija. Program Akademije su svojim nastupima ukrasili hor “Prepodobni Justin Ćelijski“ iz Barajeva, hor iz manastira Sv. Jovana Krstitelja u Ljuljacima i guslar Radovan Šojić iz Vrbasa. Program Akademije vodile su Bojana Rajković i Ivana Čukanović.
Info služba
Izvor: http://www.eparhija-prizren.org/?p=98483
