Ruska Specijalna operacija u Ukrajini razotkrila mnoge vojne i vjerske misije evroatlantskog ekumenizma i ekspanzionizma
Evangelistička hrišćanska-baptistička zajednica Ukrajine konačno će biti kalendarski vidljiva među pravoslavnom vjerskom većinom jer će preći na gregorijanski kalendar sa pravoslavnog julijanskog kalendara koji evangelistička misija u Ukrajini do danas koristi kao pravoslavni pseudonim pod kojim sprovodi prozelitsku politiku prema pravoslavnom narodu. Dana 23. juna ove godine Savjet Sveruske hrišćanske baptističke crkve odlučio je da od decembra 2022. godine evangeličke baptističke zajednice Ukrajine pređu na gregorijanski kalendar.
Baptistički pastor Nikolaj Romanjuk je tim povodom na svom sajtu napisao da za evangelističku zajednicu u Ukrajini prelazak na gregorijanski kalendar znači oslobođenje od pravoslavnog religioznog ropstva, a korišćenje pravoslavnog julijanskog kalendara u pravoslavnim crkvama je nazvao šizofrenim stanjem. Pastor je podsjetio da su u Ukrajini rimokatoličke i reformatorske (protestantske) zajednice Ukrajine već prešle na gregorijanski kalendar. Vlast Ukrajine je tome doprinijela tako što je 25. decembar po katoličkom kalendaru proglasila neradnim danom u čast rimokatoličkog Božića. Tako će zajednice evangelističkih hrišćana koje još nisu prešle na gregorijanski kalendar moći postepeno da se navikavaju na katolički kalendar.
Pastor je u prvoj rečenici svog teksta izmislio „istorijski podatak“ da je „16. februara (odmah postao 1. mart) 1918. godine država Ukrajina prešla na gregorijanski kalendar (sa zakašnjenjem od 350 godina)“ . Naime, nije rekao da je u SSSR-u sovjetska vlast uvela gregorijanski kalendar 1918. godine, tj. i u sovjetskoj Ukrajini kao republici Sovjetskog Saveza koja je tada prvi put formirana kao posebna politička jedinica (kao što je i njemačka nacistička okupaciona vlast na prostoru današnje Ukrajine i Bjelorusije formirala okupacionu oblast Rajhskomesarijat Ukrajina (Reichskommissariat Ukraine), koja je jedna od osnova formiranja današnje države Ukrajine). Sovjetska vlast je gregorijanski kalendar uvela i u svojoj socijalističkoj „živoj crkvi“ koju je komunistička partija formirala kao zamjenu za pravoslavnu crkvu. Zapravo, pravoslavna Carska Rusija i sve pravoslavne kraljevine i crkve su koristile pravoslavni Julijanski kalendar do kraja Prvog svjetskog rata, to jest dok preko socijalističkih revolucija katolička Kongregacija nije zaokružila katolički kalendarski kolonijalizam. Podsjetimo, socijalistička revolucionarna vlast Kemala Ataturka je gregorijanski kalendar uvela u Tursku i otvorila uvođenje katoličkog kalendara u ostale muslimanske države.
Takođe, pastor je prikrio ili ne zna podatak da je Engleska prihvatila rimokatoličku reformu kalendara tek 1752. godine (sa skoro 200 godina „zakašnjenja“) i da je poslednja protestantska zajednica prešla na katolički kalendar 1812. godine – kanton Graubinden u Švajcarskoj. Protestantske države su se suprotstavljale prihvatanju papskog kalendara zbog čega je dolazilo do lokalnih vjerskih ratova u pojedinim evropskim gradovima i oblastima. Većina protestantskih država i zajednica prelazi na katolički kalendar do 1700. godine. Papski kalendar su na dan proglašenja promjene kalendara, 15. oktobra 1582. g. prihvatile rimokatoličke kraljevine Poljska, Španija i Portugal a ostale rimokatoličke države su gregorijanski kalendar prihvatile kasnije. Dolazilo je do otpora i u katoličkim kraljevinama jer se uvođenje gregorijanskog kalendara smatralo papskom politikom podređivanja država i naroda papskom primatu, ali je državno strogo sprovođenje rimokatolicizma primoralo stanovništvo poštovanju državnih vjerskih zakona. Katolički kalendar je uvijek nametan silom, kao što sada ukrajinska vlast namjerava nametnuti gregorijanski kalendar pravoslavnom narodu Ukrajine, a usklik pastora Romanjuka o konačnoj kalendarskoj slobodi posle 350 godina predstavlja prostu političku propagandu u tom programu protiv pravoslavnog predanja. Istorijska ironija je u ovom slučaju tragikomična, kada protestantski pastor propovijeda rimokatolički vjerski program kao spasonosan, koji je kreiran, pored ostalog, radi uništenja protestantizma.
Katolički kalendar je u pravoslavnu crkvu 1923. godine uveo samozvani Carigradski patrijarh Meletije Metaksakis (1871-1935), koji je postavljen na presto u vojnoj opsadi Konstantinopolja uticajem britanske kolonijalne uprave i komunističke vlasti u Grčkoj (protjeran sa prestola kao prevarant). Gregorijanski kalendar je u sve pravoslavne crkve uvođen u vanrednim ili ratnim okolnostima, kao u Grčku crkvu i državu i u Sovjetski Savez, ali i u protestantske države. Kolonijalni karakter gregorijanskog kalendara je određen prirodom papizma kao i samog njegovog kreatora pape Grgura XIII(1502–1585), poznatog po promjeni julijanskog kalendara, programski zaodjenutog oreolom reformatora, dok je njegova prozelitska i politička djelatnost prikrivena. Najveći papski obračun sa protestantima dogodio su u vrijeme vladavine pape Grgura. Poznata je sudbina protestanata Hugenota u Francuskoj u 16. vijeku. Njihovo uništenje započeto u Vartolomejskoj noći 1572. godine (kada je ubijeno preko 10.000 Hugenota), trajalo je šest sedmica, a podstakao ga je papa Grgur XIII, kreator gregorijanskog kalendara. U noći pokolja protestanata u Francuskoj, papa Grgur je sa svojim kardinalima poveo procesiju podrške progonu jeretika, a u slavu pobjede nad jereticima u noći Svetog Vartolomeja u Vatikanu je skovana pobjednička medalja. Preostali protestanti su bježali širom svijeta, jedna grupa Hugenota je pobjegla na tek otkrivenu Floridu, da bi ih španjolski konkvistadori i tamo, nakon njihove predaje, sve pobili. Papa Grgur XIII je i povodom tog uništenja Hugenota uputio riječi religiozne radosti i blagoslova konkvistadorima križarima: „Mi se radujemo što ste oslobodili svijet od tih bijednih jeretika“. Prozelitska praksa Pape Grgura XIII je bila višestruka, od obračuna sa protestantima do misije prozelitizma prema pravoslavnim narodima. Godine 1577. papa Grgur XIII je osnovao dvije institucije rimokatoličke misije na Istoku: Kolegijum Grekum i Kolegijum Ilirikum, radi misije asimilacije pravoslavnih Grka i Slovena što je podrazumijevalo nametanje gregorijanskog kalendara.
Uvođenjem gregorijanskog kalendara u Carigradsku patrijaršiju prvi put je narušeno kalendarsko i kanonsko jedinstvo pravoslavnih crkvi. Najbliže pravoslavne patrijaršije, Aleksandrijska, Antiohijska, Jerusalimska, nisu prihvatile takvu odluku nego su poslanicama i odlukama pomjesnih sabora osudile kao nekanonski prelazak carigradskog patrijarha na gregorijanski kalendar. Aleksandrijska i Antiohijska patrijaršija su pod evroatlantskim kolonijalnim političkim i vojnim pritiskom prešle na gregorijanski kalendar. Pravoslavne crkve su prelaskom na gregorijanski kalendar prekršile kanone Vaseljenskih sabora o Vaskršnjem kalendarskom kanonu (Pashaliji), kojim je utvrđen način proslave Vaskrsa kao ispovijedanja novozavjetne vjere u odnosu na starozavjetnu Pashu i moguće promjene Svetog predanja kakve su kasnije sprovedene rimokatoličkim raskolom.
O koordinaciji katoličkog i komunističkog kalendarskog poretka u SSSR-u i revolucionarnoj Grčkoj značajno je znati da je carigradski patrijarh Meletije priznavao režimsku boljševičku takozvanu ‘živu crkvu’, koja je prešla na gregorijanski kalendar. Međutim, Ruska crkva je posle Meletijevog takozvanog Svepravoslavnog kongresa 1923. godine bila obmanuta od rukovodstva režimske takozvane ‘žive crkve’, dok je patrijarh Tihon bio u zatvoru, ali kada je patrijarh Tihon saznao o Meletijevoj manipulaciji, Ruska crkva je odbacila odluke nekanonskog takozvanog Svepravoslavnog kongresa u Carigradu.
VAKCINE VATIKANA
LAVOV – LATINSKI LOBI – Korišćenje julijanskog kalendara u evangelističkoj baptističkoj ili unijatskoj ukrajinskoj zajednici je vjekovna praksa prozelitizma – prikrivanja i relativizovanja religioznih razlika radi prevođenja pravoslavnog naroda u evangelističku ili unijatsku zajednicu. Rimokatolička i protestantska misija u pravoslavnim narodima praktikuje prihvatanje pojedinih pravoslavnih formi pobožnosti radi sprovođenja svoje misije. Međutim, ruska oslobodilačka Specijalna operacija u Ukrajini je razotkrila svrhu svih evroameričkih vjerskih i vojnih misija u Ukrajini i cijeloj Rusiji, zbog čega su pojedine evroameričke vjerske misije euforično stavile na sto svoje „kalendarske karte“.
Prošlog mjeseca pojedini poslanici vladajućih partija u gradu Lavovu (oblasti Strija i Židačiva), gradu povjesno poznatom kao latinska misionarska baza prema pravoslavnom Istoku, su se obratili sinodima PCU i UGCC sa pozivom da pređu na gregorijanski kalendar. Predlog poslanika za prelazak na katolički kalendar dio je programske politike ukrajinskih vlasti, u programu masovnog pravnog prenošenja hramova Ukrajinske pravoslavne crkve Moskovske patrijaršije u vlasništvo državne PCU. Vlast Ukrajine prisvaja hramove koji su u vlasništvu UPC Moskovske patrijaršije radi prisvajanja materijalnih dobara (kao SSSR) ali i da bi pravoslavni narod uslovila da ide u hramove državne Pravoslavne crkve Ukrajine gde će mu državni sveštenici propovijedati prelazak na katolički kalendar i katolički Kredo.
Poslanici u Lavovu koji su apelovali na sinode PCU i UGCC da pređu na gregorijanski kalendar koristili su sovjetsku komunističku političku propagandu a ne religiozne razloge, rekavši da „ne žele da budu u civilizacijskoj zaostalosti i kalendarskom neznanju“, jer „Ukrajinci se moraju ujediniti sa svetskim hrišćanstvom“ (rimokatoličkim i protestantskim, i pravoslavnim „narodima“ koji su učlanjenjem u NATO prešli na gregorijanski kalendar), a glavni argument je da crkvene praznike Ukrajinci ne mogu slaviti „u savezu sa moskovskom crkvom i lično sa Putinom“.
U istom političkom projektu, prošle godine su u Lavovu aktivisti programa prelaska pravoslavnih na katolički kalendar snimili propagandni video u kojem pozivaju pravoslavne Ukrajince da pređu na gregorijanski kalendar i slave Božić 25. decembra sa rimokatolicima i protestantima i „pravoslavnim“ kalendarskim konvertitima, pod naslovom „vakcina protiv ruskog svijeta“ – čitaj protiv pravoslavnog svijeta. Tačan naziv tog propagandnog videa bio bi vjerska vakcina Vatikana protiv pravoslavlja, kojima je vjekovima vjerski vakcinisano stanovništvo Galicije i Lavova i zapadne Ukrajine, posebno na poljskom pograničnom prostoru.
Podsjetimo, sledeće godine posle nasilnog preuzimanja vlasti u Ukrajini od strane nacističkih i atlantističkih organizacija (2014), svrgavanjem demokratski izabranog predsjednika, sekretar Savjeta nacionalne bezbijednosti i odbrane Ukrajine, Aleksandar Turčinov, je napisao na svom ličnom veb-sajtu: „Možda je najzad došlo vrijeme da Ukrajina počne da slavi Božić 25. decembra, zajedno sa većinom civilizovanih zemalja. Takvu odluku bi trebalo prvenstveno da donese Savjet hrišćanskih crkava Ukrajine. Ukrajina bi trebalo da počne da slavi Božić 25. decembra kao civilizovan svijet. U međuvremenu neka ostane tako da se slavi i 25. decembar i 7. januar“. Turčinov je napisao nešto i o vrsti kalendara što govori o njegovom neznanju ili pripadnosti prevaziđenoj praksi računanja vremena prethrišćanskih paganskih i nekih nacionalnih religija: „Postepeno mnoge evropske pravoslavne crkve prelaze na gregorijanski kalendar. Čak je korišćenje julijanskog kalendara nekorektno iz ugla istorije, imajući u vidu da su ranije ljudi koristili kretanje Mjeseca za opredeljenje vremena, a to ne odgovara ni julijanskom, kao ni gregorijanskom kalendaru“.
Zanimljivo je da agitatori za prelazak pravoslavnog naroda na gregorijanski kalendar i proslavljanje Božića 25. decembra nisu predlagali proslavu Vaskrsa po katoličkom kalendaru, glavnog hrišćanskog praznika kojim hrišćani ispovijedaju smisao svoje vjere, nego samo Božića kao drugostepenog praznika u hrišćanskom prazničnom poretku i koji je kasnije uveden u prazničnu praksu Crkve. Da li zato jer ukrajinska vlast i njena sovjetska „crkva» planiraju prelazak na gregorijanski kalendar a zadržavanje pravoslavne Pashalije – proslave Vaskrsa po predanju kalendarskog kanona ustanovljenog Prvim Vaseljenskim Saborom, kao Carigradska patrijaršija, u sabornosti sa pravoslavnim crkvama, što znači sa Moskovskom patrijaršijom i sa Putinom? Da li to ukrajinska vlast radi iz neznanja kao generacije vaspitane u komunizmu ili kao galicijske generacije vaspitane u katolicizmu kojima je praznik Božića važniji od praznika Vaskrsenja, jer papizam, kao personifikacija i religiozna reinkarnacija evropskog paganizma, praznik i istorijski događaj Vaskrsenja Gospodnjeg nezvanično smatra mitom. Takvo polovično prelaženje na katolički kalendar ne bi bilo po vjerskoj volji Vatikana, ali ni protestantskih denominacija, kao ni ukrajinskih kabalista koji se bore protiv hrišćanskog pravoslavnog predanja. Posebno je pitanje da li će Evangelistička baptistička crkva u ostalom dijelu Ruske federacije preći na gregorijanski kalendar ili će nastaviti korišćenje julijanskog kalendara kao pokriće politike prozelitizma prema pravoslavnom narodu?
Autor: Ognjen Vojvodić
Izvor: Ognjen Vojvodić
