Milov atak na Crkvu – završni čin akcije koja traje 96 godina!
Novembra 1924, po nalogu Staljina, CK KPJ lansira tezu: da Crnogorci ne samo što nijesu Srbi, već da ih Srbi „nacionalno ugnjetavaju“. U to vrijeme nije bilo nijednog Crnogorca koji je smatrao da postoji posebna crnogorska nacija, svi su se nacionalno izjašnjavali kao Srbi.
U rezoluciji 3. Kongresa KPJ održanom u Beču 1926, kaže se: „Da bi KPJ povratila svoj uticaj u Crnoj Gori, treba popularisati sadašnji ispravan stav Partije o crnogorskom nacionalnom pitanju.“
A onda slijedi 4. kongres KPJ u Drezdenu, oktobra 1928, koji donosi Rezoluciju u kojoj se kaže: „Partija će najpotpunije pomagati sve akcije masa koje vode k obrazovanju nezavisne Crne Gore…“ (izvor: „Istorijski arhiv KPJ“, tom II, str.162-163).
Krešendo te kampanje bio je novembra 1942. na plenumu CK KPJ, kome je prethodilo višemjesečno tajno vršljanje u KPJ Staljinovog emisara „Stanislava“. U rezoluciji tog plenuma, koju je Staljin redigovao, a naturio „Stanilava“, piše da će „KPJ pomagati pokrete ugnjetenih nacija u cilju formiranja nezavisnih država – Hrvatske, Slovenije, Makedonije i Crne Gore, i radi oslobođenja Albanaca, to jest radi pripojenja Kosova i Metohije – Albaniji“.
Ta rezolucija predstavlja oktroisanje „crnogorske nacije“ i početak kampanje rasrbljivanja Crne Gore i Crnogoraca.
Odmah posle rata, usledio je onaj, već svima poznati, Đilasov proglas u ‘Borbi’, i građani Crne Gore se masovno počinju izjašnjavati kao Crnogorci.
Kakav su komunisti sproveli teror, u ratu i posle njega, nad Srpskom pravoslavnom crkvom u Crnoj Gori, pisali smo više puta. Ovom prilikom pomenućemo samo jedan događaj koji ima veliki simbolički značaj. Partizani su, po ulasku u Beograd krajem oktobra 1944, zauzeli i kraljevski kompleks na Dedinju, i tom prilikom pucali u Isusa Hristosa. Freska na svodu dvorske kapele, sa rupom od metka na čelu Isusa Hristosa, i danas svjedoči o komunističkom divljaštvu i prirodi djela „crvenih revolucionara“.
Dakle, sve je počelo iz Moskve, od Staljina i Kominterne, nastavilo se preko Broza, Đilasa i Veljka Milatovića koji je bio glavni „ideolog“ rušenja Njegoševe crkve na Lovćenu 1973. godine, da bi završni udarac srpstvu i Crkvi pokušao da zada Milo Đukanović i njegova DPS, naslednica SKJ, odnosno KPJ.
Izvor: sedmica.me
