Davanje autokefalnosti Makedonoskoj pravoslavnoj crkvi trasira put da sutra i pravoslavna crkva u Crnoj Gori krene u istom pravcu
Zahvaljivanje predsednika Srbije Aleksandra Vučića srpskom patrijarhu Porfiriju zbog davanja autokefalnosti Makedonskoj pravoslavnoj crkvi otkriva neke čudne političke dimenzije. Ovaj postupak Srpske pravoslavne crkve je duboko štetan po državne i nacionalne interese države Srbije i po onome što može da se čuje u pojedinim beogradskim krugovima jeste da je Aleksandar Vučić pravi autor ove ideje. Razlog je ovaj – da se ime njemu bliskog čoveka ne bi našlo na američkoj crnoj listi on je lobirao kod svoje crkve da se izdejstvuje autokefalnost Makedonskoj pravoslavnoj crkvi. Naravno, to je bila želja američke administracije.
Davanje autokefalnosti Makedonoskoj pravoslavnoj crkvi trasira put da sutra i pravoslavna crkva u Crnoj Gori krene u istom pravcu. A ono što je još gore jeste da to separatistima u Prištini omogućava da albanska pravoslavna crkva iz Tirane izvrši ekspanziju na srpske manastire na Kosovu i Metohiji.
Nekoliko vekova srpske istorije u Severnoj Makedoniji na ovaj način je bačeno pod noge. Država Srbija i SPC odrekle su se brojnih svetinja, crkava i manastira koje su vekovima gradili srpske dinastije i srpske velmože. A to su pre svega oni koji su dobro poznati, dinastije Nemanjića, vlastele poput Mrnjavčevića, Dejanovića, Brankovića, Dragaša i mnogih drugih manje poznatih.
Srpski kralj Milutin Nemanjić koji je izgradio 42 srpske svetinje kao što su manastr Banjska, Bogorodica Ljeviška, Gračanica ima više svojih zadužbina u Severnoj Makedoniji nego u današnjoj Srbiji. Za te prostore u Severnoj Makedoniji on je uvek govorio da je to njegova dedovina.
Pre nešto više od vek i po srpska mitropolija u Sremskim Karlovcima dala je autokefalnost Rumunskoj pravoslavnoj crkvi. U pregovorima sa ovom crkvom srpska mitropolija je zadržala pod svojom upravom brojne srpske crkve i manastire u Rumuniji naročito u okolini Arada, Temišvara i drugim delovima.
Na sastanku sa makedonskim predsednikom Pendarovskim u manasstiru Prohor Pčinski predsednik Srbije je u više navrata govorio o bratskom makedonskom narodu po čemu se vidi da je potekao iz komunističkog šiljela jer je svima dobro poznat način stvaranja i crnogorske i makedonske nacije. Očita je činjenica da predsednik Srbije potcenjuje značaj takozvane Stare Srbije u stvaranju srpske države i srpske nacije. Jer odricanjem od istorije i duhovnog nasleđa stvorenog na ovom prostoru sama družava Srbija se odriče i svojih korena. Na nesreću Srba srpski predsednik o tome malo zna.
A uopšte, mnogo ga i ne zanima, imajući u vidu da je njegovo glavno geslo u vladanju svih ovih godina samo puki opstanak na vlasti uz zgrtanje ogromne količine novca. Njemu vlast inače služi da trgujući srpskim nacionalnim i državnim interesima da se lično bogati. Poslednji u nizu štetnih dogovora po interese države Srbije jeste francusko–nemački predlog gde u tački dva Srbija prihvata suverenitet, teritorijalni integitet i nezavisnost svoje južne pokrajine sa čime se u Ohridu na sastanku sa separatistima Aleksandar Vučić saglasio. O svemu ovome istorija a takođe i srpsko pravosuđe u vremenu kad bude sišao sa vlasti odrediće prave dimenzije nacionalne izdaje predsednika Srbije. Njegova izava „da ih malo lažem, da ih malo varam“ imaće svoj epilog na sudu jer je Aleksandar Vučić izdao srpske naconalne i dražvane interese.
Lijući krokodilske suze za Srbima iz nekadašnje Republike Srpske Krajine on pokušava da zamagli i sakrije izdaju odricanja od Kosova i Metohije. S toga i davanje autokefalnosti Makedonskoj pravoslavnoj crkvi ugrožava srpske svetinje na Kosovu i Metohiji jer se time otvara pandorina kutija da ostanemo bez njih.
Kako radili tako nam Bog pomogao.
Informativna služba
Narodnog pokreta Srba sa Kosova i Metohije
„Otadžbina“
