Tajni savez i hrabro ispovedanje vere
Pored „Crkve lukavnujuščih“ pojaviće se i druga „crkva“ koja može i da ne izneveri učenje o veri, no koja će u vreme gonjenja vere stupiti u tajni savez sa bogoboračkom vlašću, dobijajući neku legalizaciju svoje „crkvene“ delatnosti.
„I videh, piše Sveti Jovan Bogoslov, ženu gde sedi na zveri crvenoj, koja beše puna imena hulnih… i začudih se čudom velikim kad je videh“ (Otkr. 17, 3-6). A kako i da se ne čudi Sveti Tajnovidac, kad je umesto istinite Crkve prvohrišćanske – umesto „žene obučene u sunce“, umesto čiste devojke, Neveste Hristove, koja beži u pustinju od zvera (u nelegalnom položaju spasava se u katakombama i pustinjama od gonjenja zvera), u daljini budućih vremena video „ženu bludnicu“, gde sedi na zveru (Otkr. 12, 17-18). Ovo sedenje žene na zveru ili otpad Crkve, od bračnog saveza sa Hristom i stupanje u nezakoniti, preljubni savez sa antihristom ili njegovim pretečama upoređuje se u Svetom pismu sa narušenjem bračne vernosti.
Stoga se u Svetom pismu taj deo Crkve, koji izda Hrista i stupi u vezu sa antihristom (tajni dogovor sa vlašću zvera), naziva: „crkva bludnica“. Pojava „crkve bludnice“ u vaseljenskim razmerama predstavlja u stvari završetak epohe apostasije, koja iz sebe rađa antihrista i izbacuje ga na svetsku scenu.
U vreme „crkve bludnice“ za pravog vernika ostaje jedini izlaz – bekstvo u „pustinju“, tj. prelaz u tajno i nelegalno stanje. U gonjenju ostataka vernih koji budu ostali verni istinitoj hrišćanskoj Crkvi pravoslavnoj učestvovaće i crkva – odstupnica. „Videh ženu pijanu od krvi svetih i od krvi svedoka Isusovih“ (Otkr. 17, 6).
Iz predavanja jeromonaha Artemija (Radosavljevića) održanog u Beogradu na Tribini teologa dana 9. decembra 1963. godine pred studentima teologije. Tekst je preuzet iz knjige Episkopa Artemija „Istina – Put – Život“ (Zbornik studentskih radova, Beograd, 2018.)
Izvor: Eparhija raško prizurenska u egzilu
OVAKO SE BRANI VERA PRAVOSLAVNA KADA JE UGROŽENA
„Ja sam 40 godina bio sveštenik iskreno služeći Bogu i rodu. Unazad više od 10 godina dešava se izdaja i sramna trgovina vrha SPC sa papistima, ekumenistima, globalistima i njuejdžovcima, što nisu interesi pravoslavlja, niti srpskog naroda, nego njihovi lični.
U tim ludim vremenima, moja mudra majka, puna vere savetuje me da ne prodajem veru za večeru i da se nikada sa papistima i novotarcima ne družim, niti sa njima Bogu jedinome služim.
Primajući sveštenički čin na rukopoloženju ja sam dao zakletvu da ću iskreno služiti Bogu, čuvati i štititi Svetu Pravoslavnu Veru, i da ću povereno mi stado poučavati u duhu Svetoga Pisma i predanja Svetih Otaca.
Imajući neprekidno na umu i na srcu ove savete (majke) i izgovorene reči, nisam hteo da prihvatim otpadiju od puta Hristovog, puta Svetosavlja, Svetog Lazara i kosovskih stradalnika, Svetog Nikolaja Žičkog.
Istupio sam iz klira SPC i pristupio Vladici Artemiju i Eparhiji raško-prizrensko i kosovsko-metohijskoj u egzilu čiji sam klirik.“
Vječnaja pamjat pravoverni oče Slobodane.
Autor: Vera Stefanović
