Rezolucija o genocidu neuspješno opravdanje za ostanak antisrpske i antiruske koalicije
Na Vidovdan, 28.juna 2024.godine, Skupština Crne Gore usvojila je Rezoluciju o genocidu u sistemu logora Jasenovac, Dahau i Methauzen ( u daljem tekstu: Rezolucija). Preciznije, usvojen je Predlog rezolucije o genocidu u Jasenovcu koji je amandmanima Andrije Mandića i Milana Kneževića proširen, tako da se odnosi i na nacističke koncentracione logore Dahau i Mathauzen.
O suštinskim nedostacima Predloga rezolucije o genocidu u Jasenovcu (u daljem tekstu. Predlog) pisao sam u tekstu, od 2.juna 2024.godine. Naveo sam da Predlog sadrži najmanje četiri nedostatka koji nijesu otklonjeni ni u usvojenoj Rezoluciji:
1.Nije navedeno ko je počinio genocid.
2.Nije ni okvirno naznačen broj žrtva genocida.
3.Dan 22.april nije primjeren kao Dan sjećanja na žrtve genocida.
4.Parlamentarne stranke nijesu obavezane na zakonodavnu aktivnost, kako bi se negiranje genocida u Jasenovcu izričito propisalo kao krivično djelo.
1.Istorijski je nesporno utvrđeno da je cio administrativni, vojni, policijski, prosvetni, crkveni (Rimokatolička crkva – Vatikan) i medijski aparat ustaške Nezavisne Države Hrvatske (NDH) bio angažovan na „totalnom genocidu“, odnosno na sistematskom ubijanju, protjerivanju i promjeni identiteta Srba, odnosno brisanju srpskog jezika, pisma, kulturne baštine i pravoslavne vjere.
O ulozi Vatikana u ustaškom genocidu Milan Bulajić (1928-2009, doktor međunarodnog prava, genocidolog i diplomata) napisao je da „…Američki vojni obaveštajci su 1947.godine, napisali da se zna da je Pavelić bio u vezi sa Vatikanom, i da Vatikan u njemu vidi borbenog katolika koji se juče borio protiv pravoslavne crkve…“
Jasenovac, „Aušvic Balkana“, bio je ustaški koncentracioni logor (tačnije, sistem logora sa komandom u Jasenovcu) za istrebljenje Srba, Jevreja i Roma. Logor je formirala pronacistička tvorevina NDH, 20/21.avgusta 1941. godine i nesmetano je (od Josipa Broza zvanog Tito i partizanskih jedinica) „radio“ do 21.aprila 1945.godine, kada je pobijena poslednja grupa od oko sedam stotina žena.
Imao je površinu od oko 240 km2, šest puta više od Aušvica! Postojala su čak 57 načina ubijanja zatvorenika (koji su izazivali zaprepašćenje i njemačkih nacista i italijanskih fašista) i „samo je NDH imala specijalizovane logore za srpsku, jevrejsku i romsku djecu“!
Od Ante Starčevića (1823-1896, ideologa hrvatskog šovinizma i srbofobije) do dana današnjeg sprovodi se genocidni plan etničkog čišćenja Hrvatske od Srba.
2.Septembra 1964.godine, formirana je četvoročlana Komisija sudskih vještaka i antropologa (iz Sarajeva, Novog Sada i dvoje iz Ljubljane) sa zadatkom da izvrši istraživanja na logorskom kompleksu Jasenovac. Član te Komisije bio je i Slobodan Živanović (1933-2024, srpski akademik i univerzitetski profesor medicine), kasnije predsjednik Međunarodne komisije za istinu o genocidu u Jasenovcu, sa sjedištem u Londonu. Živanović je kazao:
„Na stratištima duž Save, u masovnim grobnicama koje su se prostirale u dužini 12,5 kilometara i širine 4,5 kilometara, ustanovili smo, i to nedvosmisleno, da tu leži nekoliko stotina hiljada monstruozno ubijenih – 700.000 Srba, 80.000 Roma i 23.000 Jevreja! U grobnicama širokim šest, a dubokim osam metara, naslagani su jedno na drugo, po 27 osoba, starih i mladih. Oko 20 odsto je živo zakopano u te grobnice…“
Izvještaj Komisije nikada nije razmatran, a kamoli usvojen, ni na jednom partijskom ili državnom forumu u SFRJ!
I Predrag R. Dragić Kijuk (1945-2012, srpski književnik, istoričar, pravoslavni mislilac…) je, u svom djelu „Katena mundi“ napisao:
„…otkuda da brojku od preko 700.000 (Srba u NDH) britanska vlada smatra prihvatljivom već u maju 1943.godine. Ovo je cifra kojom BBC informiše javnost…Ernst Fik, general SS trupa, u pismu Himleru 1944, piše kako su „ustaše odveli u koncentracione logore 6-700.000 lica i tamo ih poklali““.
- U Predlogu je navedeno da „…Skupština Crne Gore odlučuje da 22.april bude zvanično priznat kao Dan sjećanja na genocid u Jasenovcu“. Prethodno je netačno naznačeno da „…prepoznajući da je 22.aprila 1945.godine logor Jasenovac bio rasformiran i na taj način poslednji preostali zatvorenici ubijeni…“
Logor nije bio rasformiran, nego su ga ustaše uništile da bi sakrile i umanjile monstruozne zločine koje su počinile. Ono što je preostalo (materijalne tragove i dokumentaciju) dokrajčile su vlasti „komunističke“ Hrvatske?! I u (namjernom) „savezničkom“ bombardovanju, u martu i aprilu 1945.godine, uništeni su mnogi objekti unutar jasenovačkog stratišta.
U napušteni i razoreni logor, 2.maja 1945.godine, ušle su čete 21.Srpske (partizanske) divizije, tako da bi bilo u skladu sa istorijskom istinom da se taj datum slavi kao Dan sjećanja na jasenovački genocid.
4.U Predlogu je navedeno da „Skupština Crne Gore osuđuje poricanje genocida u Jasenovcu…“ Međutim, Rezolucijom je bilo neophodno inicirati i zakonodavnu aktivnost, kako bi poricanje tog genocida bilo krivično djelo. Drugim riječima, trebalo je inicirati postupak propisivanja kažnjivosti i za onog ko odobrava, negira postojanje ili značajno umanjuje težinu krivičnog djela genocida u Jasenovcu.
Nedopustivo je dodvoravanje sadašnjim hrvatskim vlastima tako što se u preambuli Rezolucije o genocidu pominju i „Hrvati kao i drugi narodi“, jer nad njima nije izvršen genocid, već ratni zločini!
Kao međunarodna krivična djela, ratni zločini su umišljajna teška kršenja Ženevskih konvencija iz 1949.godine, druga ozbiljna kršenja zakona i običaja rata primjenjivih u međunarodnim oružanim sukobima, zabranjene metode i sredstva ratovanja i ostala ozbiljna kršenja zakona i običaja primjenljivih u oružanim sukobima međunarodnog karaktera.
Međutim, postoji bitna razlika između genocida i ratnih zločina, za koje se ne traži genocidna namjera. Subjektivni elemenat krivičnog djela genocida, kao, sistematskog i planskog, „zločina nad zločinima“, jeste namjera „da se potpuno ili djelimično uništi jedna nacionalna, etnička, rasna ili religijska grupa“, odnosno zločinačka namjera (mens rea) počinioca, kao specijalni ili poseban umišljaj (dolus specialis). To je specifično obilježje genocida, bez koga nema tog krivičnog djela.
Ionako nedopustivo manjkav Predlog, Mandić i Knežević su, neshvatljivo i po srpske nacionalne i državne interese štetno, amandmanski, proširili i na nacističke koncentracione logore Dahau i Mathauzen?! Srbi, Jevreji i Romi su, kao etnički kolektiviteti, stradali i u brojnim drugim stratištima pod kontrolom njemačkih nacista!
Naime, pominjanje ovih logora bilo bi opravdano i neophodno samo u okviru Rezolucije o nacističkom genocidu nad Srbima, Jevrejima i Romima sa teritorije Kraljevine Jugoslavije u Drugom svjetskom ratu, koju je, takođe, neophodno usvojiti.
Donošenjem Rezolucije da je (samo) u navedenim nacističkim logorima počinjen genocid, nekritički usvajamo i zapadni narativ o „prostorno (geografski) ograničenom genocidu“. Drugim riječima, prihvatanjem da je (samo) u Dahauu i Mathauzenu počinjen genocid, saglašavamo se i da je izvršen genocid u Srebrenici! To je veoma opasno, i o tome se predlagači morali da vode računa prije podnošenja amandmana.
Savremena država Hrvatska je novoustaška njemačko – vatikanska tvorevina (pretežno) bivših Srba, sazdana na srpskoj krvi i kostima!
Franjo Tuđman, Stjepan Mesić („počasni građanin Podgorice“?!) i njihovi doglavnici su u periodu otcjepljenja Hrvatske od SFRJ i, kasnije kao državnici nove neovisne tvorevine, posjećivali ustaše i njihove potomke po svijetu, omogućili im povratak u Hrvatsku, „bogatili“ hrvatski (preimenovani srpski) jezik riječima iz perioda NDH, vratili NDH valutu (kunu i lipu) i tolerisali upotrebu ustaških obilježja iz tog doba (grb sa početnim bijelim poljem na šahovnici i ustaški pozdrav „Za dom spremni“)!
Mesić je svojevremeno kazao:
„Jasenovac je bio radni logor. Ko je tamo stigao, bio je praktički spasen.“?!
Salomon Jazbec (1965, Jevrejin iz Hrvatske, koji se podrobno bavi hrvatskim revizionizmom), napisao je:
„…Nastupom nove vlasti u Hrvatskoj započeo je intenzivni proces revizionističke interpretacije svih događaja iz nacionalne prošlosti, osobito zbivanja iz NDH-ovskog razdoblja…“
U Drugom svjetskom ratu je stradalo između devetsto hiljada i milion i dvjesta hiljada Srba, kao žrtava njemačkog i ustaškog (hrvatskog) genocida. Deustašizacija Hrvatske nikad nije sprovedena. Postojanje Jugoslavije (najveća greška u srpskoj istoriji), „bratstvo i jedinstvo“ i neutemeljeno „izjednačavanje srpske i hrvatske krivice“ omogućili su izbjegavanje odgovornosti (države) Hrvatske i Vatikana za genocid nad Srbima.
Dokaz suštinskog novoustaškog obilježja današnje države Hrvatske je i protesna nota hrvatskog ministarstva vanjskih poslova („Usvajanje takve rezolucije…negativno će se odraziti na europski put Crne Gore ili naravno i na naša bilateralna pitanja…“) i kritike Rezolucije od strane političara i javnih ličnosti iz Hrvatske.
Šta su ciljevi usvojene Rezolucije:
– pokušaj premijera Spajića da umanji štetu po svoj pokret „Evropa SAD“ zbog podrške Vlade antisrpskoj Rezoluciji Generalne skupštine UN o „opštinskom“ genocidu u Srebrenici, od 23.maja 2024.godine;
-izbjegavanje zamjeranja Spajića i njegove političke skupine vlastima savremene novoustaške države Hrvatske, svojim EU i NATO saveznicima, da ne bi „zakočili“ (pogubni) crnogorski „evropski put bez alternative“; i
-pokušaj opravdanja Mandića i Kneževića pred Srbima i Crnogorcima koji govore srpskim jezikom zašto i dalje ostaju u antisrpskoj, antiruskoj, a time i anticrnogorskoj Spajićevoj koaliciji.
Na kraju, mogu samo, tužno, da zaključim da su se i Nova srpska demokratija (NSD) Andrije Mandića i Demokratska narodna partija (DNP) Milana Kneževića, kao i ranije Socijalistička narodna partija (SNP) Vladimira Jokovića utopile u euronatovsko sivilo koje nema budućnost.
Autor: Milan Gajović, diplomirani pravnik sa advokatskim ispitom i diplomirani ekonomista, iz Podgorice
Izvor: Nauka i kultura
